sábado, 30 de enero de 2010

surf pola mañan, skate pola tarde

oxe as 9 da mañan arrancoume das miñas pesadillas o meu despertador, xusto na hora que eu lle indicara o dia anterior, entre unha leve resaca, e cansancio acumulado intento retorcerme na cama, e vexo que unha masan medio mordida brilla o meu lado.
guai, o portatil pasou a nuite ensendido, e con muitos traballos consijo ensender o iTunes, e poñer unha cansion da miña gran sister Llerena, rapeando desde madrid.
entre rimas e ansias de deslizarme polas aguas de nemiña consijo vestirme, desayuno, meter todo no coche, e amarrar as tablas no teito...... joder, teñome que comprar unhas barras.... que asi non me dura nada a pintura do coche.

boume a recoller a antonio, sin chamar, total, el onte non se emborrachou, asi que se eu me podo levantar, el fijo que xa esta esperando a porta.
cando chejo sorprendeme que non sala correndo e jritando frases que el pensa que din os surfers, blah blah blah salitre blah blah blah parafina de fresa...
encambio solo me ladran os cans, que esquivo con gran rapidez, sobre todo porque estan atados con cadenas.
abro a porta e un olor chungo deses que se che peja a piel intenta asesinarme:
-oh...... dios..... antonio??
-si tio, estou cajando, que me acabo de levantar!!!
-ok tio esperoche fora.
asi que salo pola porta, e dirojome o coche a esperar.

en menos dunha hora chejamos a nemiña, e damonos conta de que de marea baixa, nada na costa da morte funsiona, asi que cambiamonos de plaia, o rostro e mar de fora ijual, intentamos unha ultima ves nemiña, pero non sin antes ir tomar uns chiquitos no unico bar que ten o pueblo, e antes de darnos conta vemos a un tio metido e collendo olas.
arancamos para ali, e vemos como uns catro surfers mais se preparan, vamos a por todas.

en des minutos, cos calentamientos, e estiramientos feitos, collo o longboard e metome na ajua, remo como un home tolo asta que chejo arriba de todo, donde me eoncontro con dous surfers esperando, asi que me poño a ''cola'' e o primeiro que se pon a remar, marchase na sua ola, e fijome en que a que ven detras e mui jrande de dios para min:
-chaval!! esta e tua!!
-que??
-que a remes ti que esto e muito para min, toda tua.
o tio quedase con cara de parvo, pero vaise remando, ponse de pe e supoño que disfrutando da ola.
eu giro a cabesa e....oh......dios....que monte de agua.... bueno, pois xa non teño a quen sederlle a ola, solo me queda remar, faser forsa, porme de pe, e neste momento e cando unha sensasion de vasio se apodera do meu estomajo, que vaixada me espera! que vertical!
inclinome sobre a ola, apollo a man e noto que a agua, a estas velosidades xa non e tan blanda, e que unha ostia destas descalabrache mais que os osos, asi que flexiono as rodillas baixando o meu sentro de jravedad, solo por seacaso, e menudo muro se levanta o meu lado.
escuito a tabla silbar, e unha jerra nuclear detras de min, e a ola que se sije levantando, eu deslizome con sutiles movimientos asta que a ola se cansa, e me deixa salir sin ningun problema.

despois desto, fun coller espumas con antonio, romper dous dentes e divertirme muito.
salimos da agua para notar que non fai tanto frio, xa esta o bo tempo aqui, cambiamonos e comemos os bocatas.
e mentres saquei esta foto a un surfer anonimo:
solo teño esta porque o señor agustin chamoume:
-donde estas?
-en nemiña, pero xa bou para lira, e baixoche o skate
-e ti non patinas?
-non sei, xa che direi
-ok vemonos
a si que saltamos no coche como se foramos robin e batman, como un tiro desde fisterra a lira, deixei a antonio na casa, deixei as tablas na miña, e collin o skate e as lentillas, e quedei con agus no porto, donde se sacaron estas fotos;
e esta ultima foto e do noso homie brais, que sempre que o vexo recordame que podes planchar trucos sin estilo ningun.
sentrate en pasalo ben, e non e fardar!

un saludo a todolos lectores.